Klopsy w sosie pomidorowym (jak być pieszym 1 listopada?)

Hej 1 listopada! Jeden z moich ulubionych dni w roku. To dzień, który się kocha i równie mocno nienawidzi. Wcale nie ze względu na to, że na cmentarzach bazar, a ludzie wyjmują ostatnie oszczędności i wydają je na sztuczne chryzantemy i inne plastikowe kwiatki w tęczowych kolorach.

Nie straszny mi tłok na cmentarzu i wszystkie rozmowy w stylu:

— Wierusia! No jak ty wyrosłaś! Nie zapowiadałaś się na taką ładną dziewczynę, a jednak. Taka dorodna, taka krasna! No ciebie to mąż w łóżku szukać nie będzie!

— Wiera! a jak tam w serduszku, kochanie, co? Masz jakiegoś chłopaka? A, masz. Co robi? Informatyk? To pewnie gruby jest, chcesz po nim zbierać butelki z moczem? Znalazłabyś sobie kogoś normalnego w końcu...

Nie, nie to nie jest takie złe. Najgorsi są piesi. Nie żartuję.

W pobliżu cmentarzy jedziemy, zwyczajowo, 5 km/h, a dzisiaj i tak miałam wrażenie, że kogoś potrącimy. I wcale nie dlatego, że matka jechała jak pirat. Wprost przeciwnie, a na głównej trasie, przy cmentarzu i tak trzeba było mieć oczy w głowie i w dupie. Bo nigdy nie było wiadomo, skąd wyskoczy pieszy. 

Na szczęście  człowiek jest schematyczny i łatwo jest go prześwietlić. Zrobiłyśmy z Rodzicielką burzę mózgów i opracowałyśmy idealny portret kogoś, na kogo należy uważać (albo wpadnie nam pod samochód):

Po pierwsze: wiek. Niby kobiet się o wiek nie pyta, ale po 60-tce gołym okiem widać, że to nie 20-stka. Należy uważać na emerytów, szczególnie małżeństwa.

Pan się zatrzymuję, a żona leci dalej. prosto na ulicę i...

... bez rozglądania. Jeżeli ktoś podchodzi do ulicy i idzie ślepo przed siebie to możecie być na 100% pewni, że zaraz wyjdzie wam pod koła. Mam wrażenie, że rozglądanie się powoduje niepotrzebne wątpliwości i w ogóle zastanawia się wtedy delikwent czy go nie rozjedzie. A po co to? Komu to potrzebne?

Czasami są młodsi. Idzie sobie dziewczyna na obcasach, w nowym makijażu i kłóci się przez telefon z chłopakiem. No, przecież nie po to się w szpilach rozpędzała, żeby teraz się zatrzymywać przed ulicą, nie?

Uważajcie, kierowcy! Nie pijcie, nie palcie i obserwujcie chodnik! Bo nigdy nie wiecie, kto akurat będzie chciał sobie zrobić AKURAT Z TEGO kawałka ulicy przejście dla pieszych.

Na pocieszenie mam dwie rzeczy tematyczne. Nie pamiętam czy w tamtym roku też tak było, bo pracowałam. W tym roku media zupełnie przeginają. I jest całkiem groteskowo. 

Rano w telewizji śniadaniowej:

— Death dinner. Zaproś znajomych i porozmawiaj o śmierci

— Dlaczego tak rzadko myślimy o śmierci?

— Sprawdź czy cierpisz na zaburzenia lękowe

 Włączyłam internet:

— Korki, kwesty, kwiaty, tłumy

— Jestem katolikiem. Lubię to i idę na cmentarz

— Trumna dębowa czy sosnowa? Sprawdź ile kosztuje pogrzeb w Polsce

Na pocieszenie także klopsy w sosie pomidorowym, które robi się w pięć minut, a później robią się same. Pamiętajcie o obiedzie. Smacznego!

Składniki na 4 porcje:

500g mięsa mielonego (najlepiej z kurczaka, może być wołowina)

1 jajko

1 nieduża marchewka

1 mała cebula

2 ząbki czosnku

duża szczypta soli i pieprzu

3 łyżki kaszy manny

1 puszka pomidorów (400g)

1 szklanka rosołu

1 łyżeczka mąki ziemniaczanej

1 łyżka oleju do smażenia

Marchew zetrzeć na tarce, cebulę pokroić w piórka. Mięso wymieszać z solą, pieprzem, jajkiem, warzywami i kaszą manną. Ukulać klopsy wielkości orzecha włoskiego i odstawić do lodówki.

W szerokim garnku rozgrzać olej i przesmażyć na nim wyciśnięty przez praskę czosnek.

Szybko dodać pomidory, przesmażyć chwilę i wlać rosół. Kiedy wszystko zacznie się gotować wrzucić klopsiki (wrzucać pojedynczo, zaczynając od brzegu garnka). Gotować na małym ogniu pod przykryciem przez 20 minut i następne 20 minut bez przykrycia.

Po tym czasie mąkę ziemniaczaną rozmieszać w 2 łyżkach zimnej wody i przelać do garnka z sosem. 

Dokładnie wymieszać i wyłączyć gaz. spróbować i, ewentualnie, doprawić.

Podawać z makaronem.