Pięć dni na Mazurach... Wiwat Mazury!

Idziemy sobie torami kolejowymi, po lewo chwasty, po prawo chwasty, przed nami pociąg...

No to skręciliśmy. Tam, gdzie to tylko było możliwe. I właśnie tak wylądowaliśmy w tej pięknej zatoczce.

W zasadzie nie mieliśmy pojęcia gdzie jesteśmy, ale stwierdziłam, że mamy iść na północ (wyznaczyłam ją metodą mchową) i znaleźliśmy miasto.

Wiwat kobiety!

A dalej czekały na nas kałuże:

Ptaki z bajorem

Bajoro z ptakiem

I połamane drzewa, zniszczone gniazda. Na bajorze.

Poniżej coś specjalnego! Ptak, który był ptakiem Jezusa i został nauczony chodzić po wodzie. Giżycczanie próbują od 300 lat go złapać i umieścić (wypchanego) w muzeum, ale on nie jest taki głupi! Nie takie numery przeżył!

Pojawia się tylko o 18:24 przy głównym porcie i jest prawie nieuchwytny!

Jedyne takie zdjęcie, więc podziwiajcie!

Za ptakiem widać też jakieś zbrojenia przeciwczołgowe. Mieszkańcy miasta wiedzą, że należy się przede wszystkim bronić.

Jezioro Niegocin jest obstawione takimi zabezpieczeniami. teraz, kiedy żyjemy w czasach pokoju nie ma żadnego problemu, ale w sytuacji zagrożenia Giżycczanie zbierają się i zbiorowo siusiają do wody, żeby barier przeciwczołgowych nie było widać. 

No, chyba, że jest sezon wakacyjny. Wtedy robotę za mieszkańców odwalają turyści :)

Po bajorach przyszedł czas na roślinki. Ładne, prawda?

Mur w "Wilczym Szańcu" (była kwatera Hitlera). Właśnie tak to wyglądało po imprezkach z Adolfem!

Chodziliśmy po krzaczkach, pływaliśmy kajaczkiem, piliśmy piwo i wino. Oraz kawę, ale o tym za chwilę.

 A jedliśmy? Tak, tak. Jedzenie też było:

Piekarnia. Tak się chodziło po chleb...

... aż się nie zmęczyło. Wyprawa po świeże bułki mnie przerosła. Musiałam odpocząć.

Pani łowi ryby. Roboczo nazwałam ją Henryka, ale imię jest nieważne. Ważne jest to, że ona miała nie tylko wędkę, ale także sieci! No i stała po kolana w wodzie.

Oczywiście każdy wie, że ryby rodzą się w mrożonkach i dorastają w zamrażalniku, ale ta pani chciała to sprawdzić osobiście. Wynik? 1:0 dla mrożonki!

Ta ryba była dla mnie ciekawostką. Może dziwne, ale nigdy nie jadłam zwłok, które wyglądały jak zwłoki. Zjedzenie pstrąga grillowanego w całości było dla mnie niesamowitym przeżyciem.

Tutaj było niezwykle! Polecam każdemu to miejsce!

W Giżycku jest wieża ciśnień, przerobiona dzisiaj na wieżę widokową. Na górze mieści się kawiarnia. Genialne jest to, że można wziąć tę kawę, wejść po schodach i usiąść właśnie w takim miejscu, z widokiem na panoramę miasta.

Widok z krzesełka

Kawa. I sernik z wiśniami do tego. W takim miejscu nawet zwykła kawa jest dziełem sztuki.

Ostatniego dnia na Mazurach. Z wielkimi torbami i walizką poszliśmy na wieżę ciśnień wypić kawę patrząc na Giżycko (I poprawić zdjęcia panoramy, bo nasz pierwszy raz był troszeczkę szary).

Na szczęście przemiła kasjerka nawet się nie skrzywiła, kiedy poprosiliśmy o to, by zostawić nasze bagaże obok kasy.

Jeżeli czytają ten post pracodawcy miłej pani z Giżycka — nie zwalniajcie jej nigdy! Takie osoby powinno się w ramki oprawiać!