Bruschetta (ślubofobia)

Na początku był pierścionek i romantyczne chwile, ale o tym następnym razem, bo dzisiaj będzie o ślubofobii. Odkąd, w bardzo krótkim czasie, ohajtały mi się wszystkie siostry i kuzyni, nabiegałam się po weselach i napatrzyłam się. Aż za bardzo. I zaczęłam współczuć nowożeńcom…

Ślub, jak wiadomo, zaczyna się przed ślubem. Nie tylko wybieraniem sukienki i wciskaniem się w garnitur z komunii. Są jeszcze…

Wieczory panieńsko-kawalerskie. Coś, co w założeniu jest ostatnia nocą przed ślubem, a w rzeczywistości — ostatnia imprezą. I to najczęściej miesiąc przed, żeby, w razie czego, móc pójść na detoks, bezpiecznie wytrzeźwieć i ukończyć terapię uzależnień.

Cała impreza jest żałośnie rozrywkowa: na „panieńskie” zawsze trzeba się odpowiednio walnąć, zamówić klub, limuzynę i barmana. Na porządku dziennym są cycki, penisy i pytania o „pierwszy raz na stole, pierwszy raz pod prądem, pierwszy raz po zdradzie”.  Ale, pal licho limuzyny, drinki i kluby! Odejść w zapomnienie może nawet wkładanie sobie do ust penisa z czekolady (śmieszne w chuj, prawda?). Najważniejszy jest striptizer!

I to nie byle jaki: zazwyczaj pojawiają się umięśnieni, idealnie wygoleni i z IQ ciut powyżej poziomu gekona (zapewne po to, żeby mrugać, a nie oblizywać gałki oczne). Obowiązkowo mundur policjanta, albo strażaka. i stringi! Czarne, koniecznie z kokardką!

Uwierzcie mi, drodzy panowie. Facet w stringach jest tak seksowny jak wymioty po imprezie. KAŻDY.

Zakupy, sukienki, białe zęby. Przede wszystkim — Wasze myśli już zawsze będą krążyły wokół wesela. Po pierwsze trzeba wszystko wybrać. Jasne jest, że pan młody wkłada swój garnitur z komunii. Ale panna młoda… musi sobie kupić sukienkę! Najdroższą i najładniejszą! No i co z tego, że w lato upoci się w krynolinach, a zimą zamarznie w koronkach. Ma być z pompą i już! Założy ją jeden, jedyny, najjedyńszy raz, ale wyda i parę tysięcy, bo przecież trza.

Poza tym. Nawet, kiedy kupuje gacie dostaję białej gorączki, kiedy ktoś mnie zapyta „w czym mogę pomóc?”. Kiedy weszłabym do salonu sukien ślubnych na pewno wyszłabym przyodziana w cos białego. Zapewne w kaftan bezpieczeństwa.

A do tego tradycja nakazuje iść do fryzjera, kosmetyczki, dentysty (wybielanie!). No i wypadałoby sobie ogolić nogi. Brr…

Problem kulinarny. Trzeba wybrać nie tylko sale weselną, ale także potrawy. Wyobrażacie sobie podanie na osobistym weselu barszczu z torebki, rosołu z kostki i pasztecików z wczorajszego mięsa? Na każdym weselu jest podobnie — pijani ludzie po pewnym czasie maja gdzieś, co jedzą. a ja, w ramach zdrowego odżywiania, odzwyczaiłam swoje podniebienie od cukru i soli. Więc na własnym weselu miałabym podwójną tragedię. a jak tu nie jeść będąc blogerką kulinarną?

Dzień ślubu! Upocona, wyziębiona, z lekami uspokajającymi w kieszeniach i z widokiem na zjedzenie starego mięsa idziesz do USC albo kościoła. Bierzesz swojego wybranka pod pachę, szybkie „tak, tak, do śmierci, ehe, he”, obrączka… i zaczyna się jazda! Wesele!

Oprócz jedzenia wesele jest także muzyką. Zazwyczaj nie masz pojęcia, co chcesz. Ty w wolnych chwilach słuchasz umcyk-umcyk, a wybranek przy swojej muzyce pije tanie wina.

To może puścić gościom klasykę? Ty myślisz o Chopinie, a i tak orkiestra zagra „Jesteś szalona”, „Żono moja” i „Już mi niosą suknię z welonem”.

A potem zabawy zorganizowane. Początkowo jako-takie. Prawdziwy dramat zaczyna się o dwunastej, przy oczepinach. Przynajmniej jedna osoba za flaszkę będzie tańczyć na rurze, ktoś inny obcałuje wszystkich. Na weselu mojej siostry orkiestra pozwoliła sobie na tak żałosne aluzje do kiełbasy i jajek, że dowiedziałam się, co to znaczy „robić dobrą minę do złej gry”.

Bo trzeba się uśmiechać! Uśmiech jest obowiązkowy. Nie możecie zapomnieć, że cały czas jesteście nagrywani. Jak to wygląda, jeśli panna młoda jest niezadowolona? Na moje nieszczęście, należę do osób ze szczerym ryjem (zawsze źle wypadam na kasetach z wesel) i pewnie nie wytrzymałabym. Po pierwsze dlatego, że moja godzina spania zaczyna się około 2, a później zasypiam pod stołem. Wszystko na trzeźwo. 
I jest późno w nocy, wszyscy pijani, wujek Stefek zaczyna obmacywać kuzynki. A, no i przypomnę Wam — na swoim weselu wypadałoby się nie urżnąć. I uśmiechać się.

I tak, drodzy państwo młodzi. Noc poślubna to mit. Myślę, że jedyną rzeczą jaką „młodzi” chcieliby gdzieś włożyć… to cielsko pod kołdrę.

Wesołego wesela!

A co ma do tego bruschetta (czyt. brusketta)? To właśnie to zrobiłam siostrze na lekkie śniadanie w dzień ślubu. Polecam, ale… bez czosnku.

Składniki na 2 porcje:

4 kromki pszennego chleba

1 duży pomidor (albo 2 garści pomidorków koktajlowych)

2 łyżki oliwy z oliwek

1 ząbek czosnku

1 łyżeczka

szczypta soli

szczypta cukru

kilka liści bazylii

Chleb włożyć do tostera, albo opiekacza do kanapek.

Pomidory pokroić w dużą kostkę, włożyć do salaterki. Wymieszać z cukrem, solą, octem i oliwą. Spróbować i, ewentualnie, doprawić.

Kiedy chleb będzie gotowy, obrać ząbek czosnku i przekroić na pół. Dokładnie wetrzeć czosnek po obu stronach każdej kromki.

Na pieczywo położyć pomidory, udekorować listkami bazylii.

Tęskniliście za długimi tekstami? :)